Bu güzel günün değerini bilen ve anlamaya çalışan herkesin cuması mübarek olsun.
Sultan Alparslan 27 bin askeriyle Bizans topraklarında
ilerlerken, keşfe gönderdiği askerlerden biri huzuruna gelip telaşla:
– 300 bin kişilik düşman ordusu bize doğru yaklaşıyor, der.
Alparslan hiç önemsemeyerek şöyle der:
– Biz de onlara yaklaşıyoruz.
Ben bazı yemekleri ısrarla tavsiye ederim. Değişik oluşundan, lezzetinden vs… Bu böreği de “Mutlaka denenecekler” kategorisi altında düşünmek lazım. “Ben bir şey biliyorum da söylüyorum.” diye bir latife yapsam da olur.:)
Girizgahı bu kadar uzatırsam tarifi yazmaya hevesim kalmayacak.
Üzerine:
Yapılışı:
Bu makaronları Sevgili arkadaşım Seval’in 5 Çayına Lokmalık Minik Tatlar etkinliğine gönderiyorum. Kolay gelsin arkadaşım…
Kafayı makarona taktım! Bir deneme, ikincisi derken püf noktalarıyla olayı aşağı yukarı kavradım sayılır. Kavradım kelimesi biraz abartılı mı acaba? Ama aslında makaronu yapmanın çok zor olduğu fikri abartılı bence. Mesela eteklenmesi çok zor gibi anlatılıyor okuduğum bir çok kaynakta. Ama eteklenmesinin en büyük sebebi, makaronların yeterince kuruyup kabuk bağlamaları. Isının etkisiyle pişmeye başlayınca, kuruyan kabuğu delerek yukarı doğru kabaramıyorlar ve altta kalan yumuşak taraftan alta doğru yayılmaya başlıyor. Bu da üstünü pürüzsüz altını eteklenmiş olarak gösteriyor. Bildiğimiz kurabiyeler nasıl üste doğru kabararak pişiyorsa, bunlarda tam tersi alttan genişleyerek kabarıyor.
Ayrıca kabuk bağlamaları için öyle uzuun saatlere de gerek yok. Alın elinize saç kurutma makinesini, pratikliğin keyfini çıkarın.:) (Bu konuyu tarif bölümünde ayrıntılı olarak yazdım.)
Veya bademin çok çok ince çekilmesi ve pudra şekeriyle elekten geçirilmesini de kesin bir kural olarak düşünmüyorum. Bademin ince çekilmesi üst yüzeyin pürüzsüz olmasını sağlıyor ama, pürüzlerin de çok zararı yok bence. Hani imkanı olmayanların da yapabilmesi açısından.
Aşağıdaki makaronların bademlerini çok ince çekmediğim gibi, pudra şekeriyle karıştırarak ta birlikte ikinci bir öğütmeden de geçirmedim. Hatta eledikten sonra elekte kalan biraz daha büyük parçaları da içine kattım. Ben bu konuda uzman değilim ve sadece kendi edindiğim tecrübeleri paylaşıyorum.
Ama tadı konusunda söylenenler abartıdan ziyade yetersiz belki. Tadı daha önce yediğim Hiçbir şeye benzemiyor. Yedikçe dur denemeyen bir lezzet. Dolapta makaron varsa buzdolabından aşırmalarda artış olabilir ben den söylemesi.:))
Sözün özü: Korkmayın ve hemen deneyin, bu lezzetin tadına varın. Aklınıza takılan noktalarda sorularınızı rahatlıkla bildiğim kadar cevaplarım.
Zinnur‘ dan aldım. O ben den daha usta olduğundan bir de onun tarifine göz atın isterseniz.
Malzemeler:
Dolgusu:
Yapılışı:
Lezzet avcılarına ısrarla tavsiye ederim.
Tüm inananların cuması mübarek olsun…
Kendi halinde bir tüccardı. Bir gün kumaşları gemiye yükledi. Endonezya’ya gitti, oraya yerleşti. İşini orada devam ettirdi. Kumaşları kaliteliydi. Tam da halkın aradığı cinstendi. Kendisi de kanaat sahibi bir insandı. Kazancı az olsun, temiz olsun düşüncesindeydi. Bir gün geç geldi iş yerine. Eleman iyi bir kâr elde etmişti sattığı mallardan. Merak etti, sordu:
– Hangi kumaştan sattın?
-Şu kumaştan efendim.
-Metresini kaça verdin?
-On akçeye.
-Nasıl olur?” diye hayret etti,
-Beş akçelik kumaşı on akçeye nasıl satarsın? Bize hakkı geçmiş adamcağızın. Görsen tanır mısın onu?
Eleman gitti, müşteriyi buldu, getirdi. Dükkan sahibi müşteriyi karşısında görür görmez, helâllik istedi ve fazla parayı müşteriye uzattı. Müşteri şaşırmıştı. Böyle bir durumla ilk defa karşılaşıyordu.
-Ne demekti hakkını helâl et?
Olay kısa sürede dilden dile dolaştı. Çok geçmeden kralın kulağına kadar vardı. Sonunda kral kumaş tüccarını saraya çağırdı. Kral sordu:
-Sizin yaptığınız bu davranışı daha önce biz ne duyduk, ne de gördük. Bunun aslı nedir?
-Ben, dedi tüccar, bir Müslüman’ım. İslâm dini böyle emreder. Müşterinin bana hakkı geçmişti. Dolayısıyla kazancıma haram girmişti. Ben sadece bir yanlışı düzelttim.
Kral, İslâm nedir, Müslümanlık nedir? gibi peş peşe sorular sordu. Birer birer sorularını cevapladı. Kral ilk defa duyuyordu böyle bir dinin varlığını. Fazla zaman geçirmeden İslâm’ı kabul etti. Daha sonra kısa süre içinde de halk Müslüman oldu.
250 milyonluk nüfusa sahip olan bugünkü Endonezya’nın Müslümanlığı kabul etmesindeki sır sadece beş akçelik kumaştı. Yapılan tek şey vardı sadece: İnandığı gibi yaşamak, sahip olduğu güzellikleri çevresiyle paylaşmaktı. Efendimizin müjdesi herkese açık: “Doğru ve güvenilir tüccar, kıyamet gününde peygamberler, sıddıklar (doğrular) ve şehitlerle beraberdir.” Yani, asıl etkili olan söz dili değil, hal diliydi. Konuşmaktan çok yaşamaktı. Anlatmaktan ziyade davranış dilinin devreye girmesiydi.
Kış Kısırı
Kış bitip de turşular tükenmeden bu kısırı sizinle paylaşmalıyım. Kısırı herkes gibi ben de çook severim. Yazın bereketiyle çeşit çeşit sebzeler kullanılabilir ve tadına doyum olmaz. Ama kış için aynı şeyi söyleyemeyiz, çünkü malzeme listesi hem azalır hem normalden daha faklı bir maliyeti olur. Ancak ev deki malzemeleri kullanarak unutamayacağınız bir lezzette kısır da yapabilirsiniz. Ben bu tarifi Rabia’ da görmüştüm. Bir komşusu yapmış ona da.
Malzemeler:
Yapılışı yaptığınız diğer kısırlarla aynı. Bir fikir de ben den olsun: Yağını önceden kızdırıp da pul biberi atıp kokusu çıkınca kavrulmuş yağı kısıra katarsanız ,kısırın salatamsı çiğ tadını önlemiş olursunuz.
Başka yerlerde yediğim kısırlar da çoğu zaman aynı manzarayı görüyorum. Yeşillikleri pörsümüş ve sasımaya yüz tutmuş. Tane tane olması gerekirken, sulu, renksiz ve tatsız. Adeta pişmiş kısırlar…
Kısır yaparken kabaran bulgura önce salça, baharat ve yağını ilave edip güzelce malzemeyi birbirine yedirin. Daha sonra yeşilliklerini ve limonunu ekleyin. Böylece yeşillik, domates vs. malzeme diri kalacaktır.
Şimdiden afiyet olsun…
Hamur malzemeleri:
Hamurun üzerine sürmek için 200 gr oda ısısında tereyağ.
Yapılışı:
Ümmeti Muhammet’in cumasi mübarek ve bereketli olsun.
Bu hafta, uzun zaman önce okudugum bir kitapdaki bu yaziyi paylasmak istedim sizinle. Osmanli’nin Avrupa’ya atadigi ilk büyük elci bakin nasil karsilanmis. Artik gülünc mü dersiniz, aglamakli mi, yoksa yazik mi bize?… Karar sizin.
Herhalde bunun sebebi, Ali Efendi’nin, Osmanlı Devleti tarafından bir Avrupa başkentine tayin edilen ilk büyükelçi olmasıydı.
Ali Efendi’nin Paris’e gelmesi halkı öylesine etkilemiştir k, evinin önü mahşere dönmüştür. Parisliler , Osmanlı Büyükelçisi’ni pencerede olsun görebilme umuduyla geceli- gündüzlü evinin önünde beklemişlerdir. Ayrıca oturduğu mahalledeki ev fiyatları aniden astronomik seviyeye yükselmiştir. Çünkü Osmanlı Büyükelçisi’nin evine yakın evde oturmak bir statü göstergesi olmuştur.
Paris halkı bu değişmeden çok etkilemiş, özellikle Parisli kadınlar başlarına kavuk takmaya, Osmanlı şalvarı ve Anadolu fistanı giymeye, hilal şeklinde mücevherler kullanmaya başlamışlardır,kısacası Osmanlı Büyükelçisi’nin kılık kıyafetini taklide yönelmişlerdir. Paris caddeleri, Osmanlı kıyafetine girmiş Parisliler yüzünden İstanbul caddelerine bezenmiştir. Böylece Paris’te bir “Türk modası” olmuştur. (Çoktandır biz onların giyim kuşamını taklit ediyoruz.)
Büyükelçi sıcak yerlerde yelpaze kullandığı için herkes yelpaze kullanıyor, pek çok kişi de yelpazesine Büyükelçi’nin resmini çizdirip ayrıcalıklı görünmeye çalışıyordu. Büyükelçi’nin oturduğu mahalle ise, Maurice Herbette’in kaydına göre, “Türk mahallesi”ne dönüşmüştü.
Büyükelçi her yere davet ediliyor, gittiği tiyatrolar ağzına kadar doluyor, Büyükelçi’nin bulunduğu locanın çerçevesindeki locaların fiyatı ise ikiye, hatta üçe katlanıyordu. O kadar ünlüydü ki, artık ona “Paris Kralı” diyorlardı.
Biz Osmanlıyız / Yavuz bahadıroğlu
Patataes Sulusu
Malzemeler:
Yapılışı:
.
WordPress’ den herkese merhaba. Blogumu takip eden dostlara karşı biraz sorumsuzca davrandığımın farkındayım. Uzunca bir zamandır güncelleyemiyor, hatta yorumlara dahi cevap yazamıyorum. Bazı şeylerin üst üste gelmesinden oluşan bu aradan dolayı üzgünüm ama, inşallah artık herseyin eski haline döneceğini ümit ediyorum.
WordPress’e geçişimle ilgili sorular aldım. Nedenini merak eden arkadaşlar olmuş. Aslında nedeni bir çok blogcuyu Blogger’den ayıran sebeple ayni. Destekçisi olmak istemediğim bir zihniyete ait çünkü. Bologger’ deki bloglar ücretsiz sağlanan hizmetler olarak da düşünülebilir ama, ben artık bu servisi kullanmak istemiyorum. Bu benim kişisel görüşümdür. Üstelik ben aylar öncesinden beri böyle bir taşınmayı planlıyordum zaten. Sadece gerçekleşmesi için bir adim daha attım o kadar.
Bu gün vereceğim tarif hem göze hem damağa hitap edecek hoş bir kurabiye tarifi. Çikolatalı, fındıklı, kıtır kıtır nefis bir tat.
Malzemeler:
Yapılışı:
Lavantin Antep Yemekleri 