Cuma Yazıları/ İşaret…

Cumayı bayram bilen ümmetin cuması mübarek olsun.

Az önce Altınoluk dergisini okuyordum…Dergideki yazılardan biri beni çok etkiledi ve hemen aklıma cuma yazılarında paylaşmak geldi.  Yazının konusu, Ayşe Tuba Bakiler hanıma  e posta ile gelen bir dirilişin öyküsü. Dergiden Aynen alıntı yapıyorum:

Bir Avustralyalı üniversite talebesi İslam’a giriş hikayesini, kendi ağzından anlatıyor. Ateist olan genç önce Hristiyanlık sonra Yahudilik derken Hinduizm, Budizm vs. ve nihayet “terörist” olarak nitelendirdiği Müslümanların dinini araştırmaya koyuluyor. İlk karşılaşma ve diyalog Müslümanlara olan ön yargısını kırmaya yardımcı olur. Sorduğu sorulara hep kesin delillerle Kur’an’dan cevap bulur. Etkilenir. Kur’an’ı Kerim meali okumaya karar verir. Bir akşam odasına çekilip pencereyi açar, sessiz bir ortamda mum yakar ve sessiz bir ortamda ruhani bir şeyler beklemeye başlar. Adeta Allah-ü Teala ile pazarlığa girer(!): “Bak Allah’ım! Senden bir işaret bekliyorum, ben buradayım, sen de var olduğunu belli et. Küçük bir işaret, odama bir kuş düşsün, duvar çatlasın, mum yeniden alevlensin vs.” gibi saçma bir beklenti içine girer. Devamında: “Çok büyük büyük bir hayal kırıklığına uğradım. En ufak bir işaret yok, beklediğimi bulamadım. Kesinlikle yok. Bu son şansımdı ve onu da (İslam’ı) bulamadım dedim. Sonra tekrar bıraktığım yerden meal okumaya döndüm. Arka sayfanın ilk ayeti şuydu: “İçinizden işaret arayanlar için size yeteri kadar göstermedik mi? Etrafınıza bakın, yıldızlara, güneşe, suya bakın, bunlar ilim sahipleri için işaretlerdir.” Sübhanallaaah! Çok korkmuştum. Bütün bu işaretler etrafımdayken, ne kadar kibirli olduğuma inandım ve ertesi gün Müslüman oldum.”

Biz yıllarca arayıp, çırpınmadan bulduk. Bu yüzden mi inancımız her şeyden, gezmeden, tv.den işimizden, evimizden daha ucuz! Rabbim, bizi ıslah et, ıslah et, ıslah et…Amiiiin.